Het duurt te lang. Ik zit hier al een tijdje.
Ja hoor, daar komen de eerste barstjes. Daar waar menigeen eerst nog liefdevol en vol respect naar elkaar was is deze nu soms ver te zoeken. Ik zie discussies ontstaan die kant nog wal slaan. Discussies die vooral uit zijn om de ander te bekritiseren, neer te knuppelen. Met als doel vooral je bek te houden. Niet voordat er ellenlange hoor en wederhoor is toegepast natuurlijk. Meestal via social media. Onder een bericht. Die er uiteindelijk helemaal niets mee te maken heeft. Is lelijk doen dan het nieuwe nu geworden?
Het is de frustratie. Ik begrijp dat stuk best wel. Je zit thuis. Alles, of in ieder geval veel, van wat jij ziet speelt zich nu af in de wondere wereld van de Social Media. Weet jij dat hoe jij reageert op iets meer over jou zegt dan over het onderwerp an sich? En toch kun je het niet laten. Je wilt immers ook gehoord worden. En terecht. Maar mag ik je dan een goede raad geven? Als je niets aardigs te schrijven hebt. Schrijf dan maar even niets. Want als we dit allemaal maar klakkeloos zouden gaan doen. Waar komen we dan uit? In een wereld waar het glas halfvol is. Waar we elkaar niet meer gewoon een glimlach en een mening gunnen. Dat mag toch nooit de bedoeling zijn?
Dus doe maar even niet. Tel tot tien. Spring een paar keer op en neer. Hoe moeilijk ook. Laten we ervoor kiezen het positief te houden. Hoe moeilijk dat soms ook is. Alles wat je aandacht geeft groeit. Dat weet je toch? Laten we dan aandacht geven aan alles wat mooi is. De ontluikende natuur. De lammetjes in de wei. De fluitende vogeltjes. Het feit dat je er bent. En zelfs wanneer je nu nog denkt dat fluitende vogeltjes je niet vrolijk stemmen denk dan bij jezelf #doesniet. Want er is ALTIJD een weg. En wanneer je die weg niet ziet dan kijk je gewoon niet goed genoeg.
HOPPA,
Manja de Beauty Makelaar.